Likarba

"Birinci vazifen, Türk istiklalini, Türk Cumhuriyetini ilelebet muhafaza ve müdafa etmektir. Mevcudiyetinin ve istikbalinin yegane temeli budur..." Diye başlayan Hitabeyi ilk okul çağlarında ezberlemiştik. Şimdilerde çok lazım olan sözler var içinde. Milletimiz çok ağır imtihanlar verirken gençlerimiz de sağolsunlar ellerinden geleni yapıyorlar. Bu yönüyle gençliğimiz gurur verici. Fakat gençliğimizin biraz da din ve ilim sahibi olması gerekiyor. Sadece bilek gücüne dayanan ruh bir yere kadar gider. ilk önce ahlak ve din konusunda iyi olmalı. Sünnete uygun hareket etmeli. Öyle bir kıvılcım bekleyen barut gibi patlamak yerine sıcak havada içilen soğuk su gibi olmalı. Hayat insanın yaşantısını çok şekillendiriyor. Bazen hiç olmadık yerde olmadık tavırlar sergileyebiliyoruz. Sadece gençler için değil hepimiz için geçerli bu. Konuşmadan önce düşünmek gerekiyor; bu söz karşımdaki insanı rencide eder mi diye. Sonuçta karşındaki de konuştuğuna göre tanıdığın birisi. kırmadan istedi

Son yılların sorunu çocukların gençlerin teknolojiye bağımlılığı. Hepimizin çocuğu, kardeşi arkadaşı hatta kendisi teknoloji ile bağımlılığı ile karşı karşıya. Elimizde telefon kimseyle konuşmayız onunla takılırız. Bir eve misafirliğe gittim. Odada 6 kişi var, hepsi elinde telefon onunla oynuyor. Kimse konuşmuyor. Güya misafirliğe gittik. Herkes kendi halinde. Evden de sohbet edebilirdik. Hem en azından birşeyler yazar konuşurduk. :) Bunun nedenlerine baktığımızda karşımıza birkaç ana sebep çıkıyor. İlk olarak biz teknolojiye sonradan kapıldık ve doğruyu yanlışı, durma noktasını bilemiyoruz. Aşırı şekilde meraklıyız fuzuli (çoğu) işlere. Neymiş acaba o nereye gitmiş, acaba ne paylaşmış? Hadi biz biraz kendimizi kontrol edebiliriz yetişkin olarak. Asıl önemli olan çocuklarımız. Onları nasıl uzaklaştırabiliriz teknolojik aletlerden? Bunun için ne yapabiliriz? Aslında yapmamız gereken öyle zor bişey değil. Azıcık ilgi ile bundan kurtulabiliriz. Dikkat ederseniz aillerde 1, 2 çok az