Sevgili Evim Sakın Ben içindeyken Yıkılma
Mevlana'da geçen bir hikayede evini çok seven bir adam vardır. Adam evine der ki sevgili evim bir gün yıkılacaksın ama ben içindeyken yıkılma. Yıkılacağın zaman bana haber ver ki dışarı çıkayım. Evi de tamam olur der. Günler geçer, yıllar geçer. Adam evine çok iyi bakar, boyar, çatlakları kapatır. Hep evi güzel kalır. Bir gece uyurken evi yıkılır ve adam da altında kalır. Hemen evine şikayette bulunur. Ey evim hani yıkılacağın zaman beni uyaracaktın, içinde olmayacaktım. Evin cevabı ilginç olur. Sevgili sahibim; her ağzımı açtığımda sen onu tıkadın. Duvarlarım çatladı sen macun yaptın kapattın onları. O kadar uyardım seni ama beni görmezden geldin. Şimdilerde bu tür uyarıları çok aldığımız halde acaba uyarıları dikkate alıyor muyuz?