Likarba

Pek çok ailenin çocuğuyla ilgili en büyük sorunu hiç ders yapmıyorlar oluyor. Niye yapsınlar ki? Ders yapmak kadar zor ve heyecansız işi kim yapmak ister. Üstelik Televizyonda onca güzel çizgi filmler varken. Siz olsanız eminim siz de  ders çalışmazdınız. Bu kadar sizi etkileyen durum karşısında. Hele bir de öğretmenleri diktatörse. Eski model olmuş yeni nesle ayak uydrmuyorsa gel de sen o dersi dinle ve öğretmenini sev. Olur mu öyle şey. Çağ değişti, teknoloji değişti, çocuklar değişti. Eğer öğretmenler de değişmezse o zaman çook büyük sorun var demektir. Öğretmen ile öğrenci arasındaki uçurum gittikçe büyür ve aşılmaz bir hale gelir. Bu sadece öğretmenle kalmıyor, anne baba da aynı şekilde kendisini çağa uydurmak zorunda. Teknoloji her anımızda olduğundan çocuklarımızı etkileyerek eğitimini vermeliyiz. Şimşek Mc Queen gibi gibi hızlı olmalıyız. Keloğlan gibi zeki olmalıyız. Bir Caillou gibi meraklı olmalıyız. Yoksa ne bizden öğretmen ne de anne baba olur haberiniz olsun. Eğer

Yaşlılarımızdan duyduğumuz onlarca hikaye vardır. Bizlere şehir efsaneleri gibi geliyorlar. Eskiden yaşananlar şimdilerde bize bir rüyaymış, hayalmiş gibi geliyor. En basitinden bir köylü tanımadığı biriyle alışveriş yapıyor aldığı bir ihtiyacının parasını sonra vereceğini söylüyor, günü geldiğinden de gidip parasını ödüyor. Biz şimdi olsak deriz ki saçmalık, öyle iş mi olur? Parası yoksa almasın. Ya da senet imzalatır, kredi kartıyla ödemesini yaptırırız. Bir keresinde Sultan Fatih tedbiri kıyafetle sabahtan birkaç bir dükkana gider ve bir kilo bal ister satıcı istediğini verir. Sonra Bir de başka birşey ister. Bu sefer satıcı der ki: Elhamdülillah ben siftah yaptım şimdi, karşı komşum henüz birşey satmadı, siftah yapmadı bugün. Sen bu alacağını oradan al. İşte bu tür olaylar bize ne kadar şehir efsanesi gibi gelse de aslında bunların hepsi insanların içindeki Allah sevgisinden geliyor. Şimdilerde o kadar materyalist olmuşuz ki her yaptığımızı birinin kontrol etmesi gerekiyor. Acab