Likarba

Zaman zaman çevremde gezindiğimde edindiğim izlenimleri burada sizinle paylaşmak istedim. Aslında bu yazıları ilk önce kendim okumam için yazıyorum. İsteyen istediği kadar okur ve yorum yapar. Çok sevdiğim ülkemin insanın yaşadığı çevremde dolaşırken gözüme çarpan bazı noktalar dikkatimi çok çekiyor. Çocukla bir tarafa, gençler bir tarafa, yaşlılar ise başka bir tarafa doğru gittiğini fark ediyorum. Ülkenin geleceği olan gençlerimize bakıyorum, bakıyorum... Doğrusunu söylemek gerekirse genclerimize bakmak bana usanç veriyor. Kimi takmış kulağına kulaklığı yüksek sesle müzik dinliyor marifetmiş gibi. Kimi yanıan almış arkadaşını neredeyse ona yapışmış hani biri birşey dese de bir erkeklik göstersem dermiş gibi. Kimi telefonu elinden düşürmez sürekli birşeyler karıştırır çok önemliymiş gibi. Kimisi Somurtmuş bakar hani birisi yan gözle baksa da bir olay çıkarsam der gibi. Kimisi hayatından bezmiş uyur gezer bir pozisyonda yaşıyor. Kimisi etrafını kesiyor belki bir arkadaş buluru

Toplumumuzda farklı alanlara da olsa hemen herkesin içinde bir cicim ayı mevcut. Şimdi yazıya başlamadan cicim ayı nedir bilmeyenler için kısaca arzedelim. Kişinin kendini hızlı bir şekilde kaptırdığı, özlemle beklediği bir şeye ulaştığındaki anıdır. Aslında bu yazımı yazmaya neden olan sebeblerden birini açıklamak istiyorum. Tramvayda her zamanki gibi gidiyorken karşımda hallerinden belli üniversiteli gençler tabiri caizse sevişiyorlardı. Kız çocuğa öyle bakıyordu ki sanki gözlerinin içi gülüyordu, sanki çocuğun yanında mutluluktan uçacak gibi bir duruşu vardı. İşte bu manzarayı görünce biraz üzüldüm, biraz sevindim. Üzüntüm; şimdi böyleler ama yarın böyle olmayacaklar. Sevincim; mutlu insanları görmek. Genç neslimiz genellikler kızlar nasıl bir erkek arkadaş bulurum, erkekler de nasıl bir kız arkadaş bulurum derdinde. Buldukları zaman da bir müddet yukarıda anlattığım olay gibi devam eden ilişkiler - cicim ayları- devam eder. Sonra bir başkasında, sonra bir başkasında mutluluğu ar