Birazcık materyalist miyiz?
Materyalizm anlam olarak: varolan her şeyin maddi olduğunu, her şeyin maddeden oluştuğunu ve bilinç de dahil olmak üzere bütün görüngülerin maddi etkileşimler sonucu oluştuğunu öne süren felsefi kuramıdır. Dolayısıyla herşeyi madde olarak görüp hiçbir metafizik kuramı kabul etmezler.
Genel kültür olarak bizlerde inancımız gereği madde bağımlılığından uzağız. Herşeyi maddesel olarak tarif edemeyiz. Yani doktor bir hastaya 3 günlük ömrün kaldı dediğinde tamamdır iş bitti. materyalist anlayışla o insanın yaşamasına imkan yoktur. Ama aynı insan doktorun böyle demesine rağmen hala hayattaysa buna da doktor bir yanlışlık yaptı derler. Ama bize göre Allah nasip ettiği kadar yaşayacaktır o insan. Allah'ın bir lütfuyla belki de o hastalığı da yenebilir. Bunu hiçbir fizik ya da kimya kanunu ile açıklayamazsınız. Bu tür olayları çokça dile getirebiliriz. Fakat nedense şehirleşme ve hatta apartman kültürü sayesinde biz de yavaş yavaş materyalist bir yapıya giriyor gibiyiz.
Apartmanda komşumuz kapıyı çaldığında acaba birşey mi isteyecek?
Arkadaşımız bizi aradığında acaba para mı isteyecek?
Birisi yardım isteyince acaba para verecek mi? diye düşünür olduk.
Bütün işlerde bir menfaat beklenir hale geldik. Hayır işlerine gözardı olarak bakar olduk. Bir hayır için bizden yardım istendiğinde "hiç param yok" der. Sigara içiyorsun iki paket sigara parası versen belki o yardıma sen de bir el atmış olursun denilse, aslında sigaranın israf olduğunu söyleseler o zaman da "Sigara zorunlu ihtiyaç" deyiveririz.
İnsanlar görsün ve bize bakın namaz da kılıyor desinler diye namaz kılar olduk.
İşlerin bereketini Allah'tan beklemektense işlerden bekler olduk. Allah'ı unuttuk ve işlere, eşyalara aldandık. Rızkı vereni unuttuk rızkın kendisine tapar olduk.
Öyle bir haldeyiz ki yatıp kalkıp hep geçim derdini düşünür olduk. Elimizde son model telefon, belki de bir-iki maaş parası. Ay sonunu nasıl getireceğiz diye düşünürüz. Rızkı vereni düşünmeyiz, israf eder dururuz. Bütün işlerimizi paraya endeksler dururuz.
Sanırım birazcık materyalist olmuşuz....
Genel kültür olarak bizlerde inancımız gereği madde bağımlılığından uzağız. Herşeyi maddesel olarak tarif edemeyiz. Yani doktor bir hastaya 3 günlük ömrün kaldı dediğinde tamamdır iş bitti. materyalist anlayışla o insanın yaşamasına imkan yoktur. Ama aynı insan doktorun böyle demesine rağmen hala hayattaysa buna da doktor bir yanlışlık yaptı derler. Ama bize göre Allah nasip ettiği kadar yaşayacaktır o insan. Allah'ın bir lütfuyla belki de o hastalığı da yenebilir. Bunu hiçbir fizik ya da kimya kanunu ile açıklayamazsınız. Bu tür olayları çokça dile getirebiliriz. Fakat nedense şehirleşme ve hatta apartman kültürü sayesinde biz de yavaş yavaş materyalist bir yapıya giriyor gibiyiz.
Apartmanda komşumuz kapıyı çaldığında acaba birşey mi isteyecek?
Arkadaşımız bizi aradığında acaba para mı isteyecek?
Birisi yardım isteyince acaba para verecek mi? diye düşünür olduk.
Bütün işlerde bir menfaat beklenir hale geldik. Hayır işlerine gözardı olarak bakar olduk. Bir hayır için bizden yardım istendiğinde "hiç param yok" der. Sigara içiyorsun iki paket sigara parası versen belki o yardıma sen de bir el atmış olursun denilse, aslında sigaranın israf olduğunu söyleseler o zaman da "Sigara zorunlu ihtiyaç" deyiveririz.
İnsanlar görsün ve bize bakın namaz da kılıyor desinler diye namaz kılar olduk.
İşlerin bereketini Allah'tan beklemektense işlerden bekler olduk. Allah'ı unuttuk ve işlere, eşyalara aldandık. Rızkı vereni unuttuk rızkın kendisine tapar olduk.
Öyle bir haldeyiz ki yatıp kalkıp hep geçim derdini düşünür olduk. Elimizde son model telefon, belki de bir-iki maaş parası. Ay sonunu nasıl getireceğiz diye düşünürüz. Rızkı vereni düşünmeyiz, israf eder dururuz. Bütün işlerimizi paraya endeksler dururuz.
Sanırım birazcık materyalist olmuşuz....
Yorumlar
Yorum Gönder