Çocuklar ve 23 Nisan

Bugün 23 Nisanı yaşadık. Oğlum vesilesiyle okuldaki etkinlikleri izledim. Başlangıç her zamanki gibi saygı duruşu ve İstiklal marşı ile yapıldı. Sonra şiirler okunmaya başladı. Bir 4.sınıf öğrencisi kendi yazdığı şiiri okudu. Çok hoşuma gitti. Güzel de yazmıştı, güzel de okudu. sonra bir gösteri bir şiir bir şarkı modeliyle program ilerledi.
Burada ilgimi çeken bazı konuları yazmak ve okuyanlarla paylaşmak için bu makaleyi yazmaya karar verdim.
Şiirler bizden amenna, ,halk oyunları bizden amenna ama 2. sınıf öğrencisine kovboy elbisesi giydirip gösteri yapmak, ya da Meksika dansçısı yapmak bana çok ters geldi. Bir an oğlumu okuldan alasım geldi. Bu mu yani demek geldi içimden. Bu özenti nedir diyecektim ki çıktı bir kız şarkı söylemeye o da yabancı şarkı söylemeye başladı. Hani yabancı dil öğreniyorlar da söylüyorlar deyip de kendimi avutmak istedim ama yapamadım.

Biz özlü ve bir o kadar da zengin kültürlü bir milletiz. Bizim onlardan alacağımız kültür anlamında çok fazla birşey olduğunu sanmıyorum. Bizim onlardan alacağımız ilim ve fen olmalı, yoksa onların eskimiş ve kendilerine de faydası olmayan kültürlerini alıp da ne yapalım?

Şöyle de bir yönümüz var; Biz Müslüman bir toplumuz (En azından kimlik kartlarımızda öyle yazıyor.). Dolayısıyla batı toplumundan alacağımız kültürel değerler bizim değerlerimizle örtüşmelidir. İşin garip tarafı doğudan alacağımız birşey de yok. Onlar bitmiş tükenmişleri oynuyorlar.

Doğu için biz örnek alınacak bir milletiz. Biz ne yaparsak onlara model olacağız. Onların abisi konumundayız. Yaptığımız davranışlar onlara örnek olacak. Fakat biz ne yapıyoruz? Gidip batıya özeniyoruz, batıyı örnek almak istiyoruz.

Biz bize yetebiliriz. içimizdeki aşkı uyandırdıktan sonra hem doğuya hem de batıya yeteriz.
Uyan artık!








Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Çifin çiçeği (Ağu-Avu çiçeği)

Trabzonlu Ses Sanatçıları-3 Süreyya Davulcuoğlu

Trabzonlu Ses Sanatçıları-6 Fahrettin Dilaver