Ayrıştır ayrıştır

Toplumumuz günden güne parçalara bölünüyor. Sen şusun öteki bu gibi gruplara bölüne bölüne gidiyoruz. Bir grup insan başbakan hakkında eleştirel bir yorum yapınca hemen hedef tahtası haline gelebiliyor. Bu kadar tahammülsüz bir yapı bizi nereye kadar götürür? İnsanımızın çoğu şöyle düşünüyor: Başbakanımız hem Müslüman hem de herkese haddini bildiriyor. Keskin kılıç gibi hedefindekileri kesiyor. Bu hoşlarına gidiyor "oh olsun gördünüz mü nasıl da hakkınızdan geldi" diye söyleniyorlar. Daha düne kadar yanında olan bir grup başbakanın bir yanlışını eleştirince onlar da hedef tahtası haline geldi. Aynısı onlar için de gerçekleşti. Şimdi başbakanı destekleyenlerden biri veya birkaçı bir konuda farklı bir görüşe sahip olsalar onlar da aynı tepkiyle karşılaşacaklar. Bu böyle devam edecek. Bugün sevenleri diyelim ki yüzde elli olsun her olaydan sonra %5 düşecek ve en sonunda başbakan kaybetmeyecek ülkemiz kaybedecek.

İki konu var ki çok canımı sıkıyor. Biri başbakan hakkında bazı yolsuzluk iddiaları var. Halk bunu şöyle algılıyor: "Adam çalışıyor, herkes çalıyor o da çalsın. Yakışır ona", ya da "Helal olsun ona, onca yol yaptı, onca iş yaptı"... Allah aşkına böyle açıklamalar nasıl kabul edilebilir. Hem Müslümanım diyorsun hem de bunu normal görüyorsun.

İkincisi ise başbakanın kullandığı nefret dili. Bir devlet başkanın kullanacağı bir dil her tür halkı uzlaştırıcı olmalıdır. Bir aile reisi çocuklarına farklı davranamaz. Bir başbakan üstelik bir de Müslüman başbakan halkının bir kısmını "ötekileştirip" diğer kısmını el üstünde tutamaz. Ecdadımız yüzyıllarca her türden insanın bir arada el ele yaşadığı bir devleti yönetti. Öyle ki bazı halk: "başımızda Kardinal külahı görmektense, Osmanlı sarığı görmeyi tercih ederiz" dediler.

Şimdi ne oldu bize ki böyle düşünebiliyoruz.

Kimse kusura bakmasın eğer böyle Türk, böyle Müslüman oluyorsa ben sizin bildiğiniz Müslüman değilim; ben sizin bildiğiniz Türk değilim!